Χορηγός άρθρου ΚΕΑΝ
Οι φωνές τρομάζουν τα παιδιά ενώ εσάς σας κάνουν μετά να νιώθετε άσχημα. Αυτή η κακή συνήθεια πρέπει να σταματήσει.
Σίγουρα δεν είναι πάντα τόσο εύκολο. Οι γονείς από τη μια στιγμή στην άλλη μπορούν να μετατραπούν σε φωνακλάδες και να βγουν εκτός εαυτού και αυτό γιατί το παιδί δεν άκουσε, το παιδί έκανε κάτι που απαγορεύεται, το παιδί έκανε τέλος πάντων ότι κάνουν τα περισσότερα παιδιά.
Σίγουρα οι γονείς δεν φωνάζουν συχνά. Για όνομα του Θεού. Υπάρχουν όμως φορές που ξεφεύγουν. Και ξέρετε πότε ξεφεύγουν; Όταν τα παράθυρα είναι ανοιχτά και η γειτονιά, ακούγοντας τις φωνές, μπορεί να υποθέσει ότι ένα παιδί “βασανίζεται” από έναν “τρελό” γονέα τύραννο.
Οι γονείς φωνάζουν για να ακουστούν;
Κάποιοι γονείς θα πουν ότι φωνάζουν για να ακουστούν, μιας και δεν χτυπάνε τα παιδιά τους. Η φωνή για εκείνους, είναι ο μόνος τρόπος για να τους ακούσουν τα παιδιά τους ή για να επιπλήξουν τα παιδιά τους. Αξίζει να γνωρίζετε ότι σε μελέτη του 2003 που δημοσιεύτηκε στο Journal of Marriage and Family διαπιστώθηκε ότι σχεδόν το 90 τοις εκατό από τους σχεδόν χίλιους γονείς που συμμετείχαν στην έρευνα αυτή, φώναζαν στα παιδιά τους. Επιπλέον, για οικογένειες με παιδιά άνω των επτά, σχεδόν το 100 τοις εκατό των γονέων παραδέχτηκε ότι τους φώναζε.
«Οι γονείς φωνάζουν γιατί τραβιούνται προς ένα εκατομμύριο διαφορετικές κατευθύνσεις και συμβαίνει κάτι που τους κάνει να απογοητεύονται. Βλέπουν τα παιδιά τους να τσακώνονται ή το παιδί κάνει κάτι που δεν εγκρίνουν και έτσι απλά φωνάζουν. Είναι κάποιου είδους αυτόματη απόκριση», λέει η Nina Howe, καθηγήτρια πρώιμης και στοιχειώδους παιδικής εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο Concordia.
Η κλινική σύμβουλος Elana Sures περιγράφει ότι ο θυμός πηγαίνει από το μηδέν στο 60. «Ο θυμός απλώς πέφτει με αλεξίπτωτο», λέει. «Τρυπώνει κρυφά μέσα μας και ξαφνικά ξέρουμε ότι έχουμε πυροδοτηθεί. Οι καρδιές μας χτυπούν δυνατά και τα σαγόνια μας σφίγγονται – είναι ξεκάθαρο ότι φουντώνουμε και είμαστε έτοιμοι να εκραγούμε».
Οι γονείς φωνάζουν στα παιδιά για να πειθαρχήσουν;
Αν η μία αλήθεια είναι ότι φωνάζουμε όλοι οι γονείς στα παιδιά μας απλά και μόνο για να πειθαρχήσουν, μια άλλη αλήθεια είναι η εξής: Δεν είναι πολύ αποτελεσματική αυτή η τακτική. Όχι μόνο καθιερώνει ένας γονιός την κραυγή ως στρατηγική επίλυσης συγκρούσεων, αλλά μπορεί επίσης να κάνει τα πράγματα χειρότερα. Μια μελέτη του 2013 διαπίστωσε ότι η σκληρή λεκτική πειθαρχία δεν περιορίζει τις προβληματικές συμπεριφορές για τα παιδιά και τους έφηβους και θα μπορούσε, στην πραγματικότητα, να τους κάνει να συνεχίσουν να κάνουν πράγματα εναντίον σας. Η έρευνα έφτασε στο σημείο να συγκρίνει τις επιθετικές και συνεχείς λεκτικές επιπλήξεις με τη σωματική πειθαρχία, όπως το χτύπημα.
Έγιναν οι φωνές το νέο χτύπημα;
Οι φωνές είναι ένας πιο κοινωνικά αποδεκτός τρόπος για να εκφέρετε μια επίπληξη και να τραβήξετε την προσοχή των παιδιών. Όμως η αλήθεια είναι πως οι φωνές τρομάζουν τα παιδιά (όπως τρόμαζαν και εμάς ως παιδιά), με αποτέλεσμα να είναι ανήσυχα και, λογικά, πιο επιρρεπή στο να φωνάζουν και τα ίδια.
Τα παιδιά έχουν ευαίσθητο νευρικό σύστημα και οι φωνές είναι τρομακτικές για αυτά. Είναι επιθετικές και εκφοβιστικές. Οι εκφράσεις του προσώπου που συνοδεύουν τις φωνές είναι πραγματικά θυμωμένες και τρομακτικές. Έτσι, όταν παίρνουμε τα αποτελέσματα που θέλουμε από τις φωνές, είναι επειδή φοβούνται και θέλουν απλώς να σταματήσουμε να φωνάζουμε. Δεν είναι επειδή στην πραγματικότητα πήραν την απόφαση να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους.
Εγχειρίδιο αποτοξίνωσης από τις φωνές.
- Μάθετε τι σας εκνευρίζει: Οι φωνές δεν προκαλούνται από το πουθενά. Έρχονται ως αντίδραση σε μια συγκεκριμένη συμπεριφορά. Βρείτε την πηγή που προκαλεί τα νεύρα σας.
- Δώστε στα παιδιά μια προειδοποίηση: Προειδοποιήστε τα παιδιά σας ότι αν δεν σταματήσουν αυτό που κάνουν και που είναι ενοχλητικό, θα αρχίσετε να φωνάζετε. Με αυτόν τον τρόπο, αν η κατάληξη είναι οι φωνές, είναι προετοιμασμένα και έτοιμα να δεχτούν την όποια επίπληξη.
- Κάντε ένα διάλειμμα: Τη στιγμή που πρόκειται να “εκραγείτε” για τον οποιονδήποτε λόγο, πάρτε μια βαθιά ανάσα και απομακρυνθείτε από τα παιδιά σας. Κλειστείτε για μερικά λεπτά στο μπάνιο ή το υπνοδωμάτιο. Έτσι θα δώσετε χρόνο στον εαυτό σας να ηρεμήσει.
- Κάντε τους “κήρυγμα” αργότερα: Αφήστε να περάσει ό,τι έχει συμβεί και ό,τι σας έχει εκνευρίσει. Αφού ηρεμήσετε μιλήστε τους για τα λάθη που έκαναν και για το πώς θέλετε να συμπεριφέρονται ή να αντιδρούν.
- Προσαρμόστε τις προσδοκίες σας: Μην περιμένετε πολλά από τα παιδιά σας. Δεν χρειάζεται να τα κάνουν όλα τέλεια και όλα όπως πρέπει να τα κάνουν. Τα παιδιά είναι παιδιά και θα κάνουν λάθη. Εσείς πρέπει να τους μάθετε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο να μην τα επαναλαμβάνουν.
Πότε επιτρέπεται να φωνάζουν οι γονείς;
Εκτός από κάποιους προφανείς λόγους, όπως είναι η ευτυχία ή ο ενθουσιασμός ή για να εμψυχώσουμε τα παιδιά σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου, οι ειδικοί συμφωνούν ότι είναι εντάξει να φωνάζετε πού και πού για να τραβήξετε την προσοχή του παιδιού όταν μπορεί να κινδυνεύει. «Θα πρέπει να μάθετε να φωνάζετε στα παιδιά σας μόνο όταν υπάρχει κίνδυνος. Μάθετέ τους για εκείνες τις στιγμές που χρειάζεστε πραγματικά να σας ακούσουν, όπως να σταματούν στο τέλος του πεζοδρομίου», λέει η Judy Arnall, ειδική στην ανάπτυξη παιδιών.
Οι φωνές θα “λειτουργήσουν” μόνο αν δεν τις χρησιμοποιείτε συχνά.
